|
Men va U qadirdon do’stlar edik ....Kunlardan bir kun men his qildimki uni sevib qolganimni... va men unga ichki hissiyotlarimni aytishga qaror qildim…Kechga yaqin do’stlar uchrashuvida biz u bilan suhbatlashib oldik…u ha deya rozilik berdi, mening sodiq yigitim bo’lishga… Biz boshqa sevishganlar singari uchrashishni boshladik. Kino ko’rardik, sayr qilardik, birgalashib tushlik qilardik....lekin negadur hayotimiz unchalik qiziqarli emas edi....u judayam kam gap edi, yoki o’zini huddi biz haliyam yaqin do’stlardek tutardi...biz negadur bir-birimizga loyiqqa o’xshamasdik...Lekin u bilan birga ekanligim men uchun katta baxt edi... U mening yigitmga aylangan kunidanoq har kuni menga kichkinagina ayiqcha berardi...Boshida bu mening qalbimda sevinch hissini uyg’ota boshladi, lekin hozirgacha o’ylab kelaman nimaga aynan u doyim ayiqcha berar edi deya… Bir kun yolg’iz sayr qilib yurgan edim, ko’zim birdan u boshqa qiz bilan gaplashib turganiga tushdi. Men yaqinroq yurib bordim va u o’zga bir qizga "Men seni sevaman” degan so’zlari qulog’im ostida jaranglay boshladi….Shu payt undan qanchalik nafratlanib ketdim va uyim tomon ko’zda yosh ila yugurdim. Shuncha vaqtdan beri u menga hich qachon "Men seni sevaman” degan emasdi. Kechga yaqin u mening eshigim oldiga keldi…eshikni ochdim…U menga doyimgiday qo’limga ayiqcha tutqazdi...bugun ayiqcha berish yodidan chiqani sabablik, kechirim so’radi… Meni birdan jahlim chiqdi va unga baqira ketdim….
"Nimaga doyim bundayin buym berasan? Men sendan faqatgina bir so’zni eshitgim keladi holos …”Men seni sevaman”…faqat shugina holos…nahotki bu shunchalik qiyin bo’lsa???” U jimgina turardi. Birdan qo’limni ushladi va sekingina ayiqchani qo’limga tutqazib meni tark etdi…Uy ichiga qaytib kirgach g’azabdan ayiqchani uloqtirdim…
Ertasi kuni, U meni gaplashib olish uchun chaqirtirdi. Biz uyim yaqim bo’lgan avtobus bekatida uchrashdik..Va hargalgiday u menga judayam katta bir ayiqcha tutqazdi. O’zimni hali-hanuz g’azabdan to’htatolmasdim…Jahldan ayiqchani yo’lning o’rtasiga uloqtirdim.... U jimgina boqti va yo’lning o’rtasiga o’tib ayiqchani qo’liga oldi…
U sezmagandi to’grisidan katta bir kamaz kelayotganin… Men unga aytgandim ayiqchani olmasligini, shunda u menga qaradi va….. *Bang*. "YO’QQQ" men baqira ketdim... bir soniyadan so’ng u katta bir yo’lning o’rtasida yotardi…qon bilan o’ralgancha…Tezlik bilan shifohonaga jo’natildi lekin endi kech bo’lib ulgurgandi…Men uni yo’qotgandim…bir umrga… Uning o’limidan so’ng uyga qaytgach menga bergan har bir ayiqchalarni quchoqlay ketdim. Birdan men ularning sonini sanashga tushdim, 1..2…3…101…230…300…364…va ohirgi qon bilan birga bulg’alangan ayiqcha bilan 365 edi…Aynan bir yil bo’lgan ekan…Ayiqchani qattiq quchoqladim…go’yo hayotdan umidim so’nib ulgurgandi…
*Men seni sevaman*
*Men seni sevaman* Birdan turgan yerimda qatib qoldim...U bergan ayiqchalarga qarar ekanman, qandayin tugmachaga ko’zim tushdi, ularning ichidan birini oldim va o’rtasidagi tugmachani bosdim…
*Men seni sevaman* U bergan har bir ayiqchani o’rtasini bosa boshladim va hammasida birgina so’z jaranglar edi…
*Men seni sevaman*
*Men seni sevaman*
*Men seni sevaman*
*Men seni sevaman*
*Men seni sevaman*
*Men seni sevaman*...................... Va u menga ohirgi bergan kattagina ayiqchani tugmasin bosgandim… *Azizam, bugun bizning bir yillik lubeleyimiz….men seni judayam sevaman, kecha, bugun, va butun umr….men seni sevaman…”
Turgan yerimda qotib qolgandim….Qo’limdan ayiqcha tushib ketdi… Men hech qachon his qilmagandim u menga bu so’zlarni aytganin, toki har kun va hozirgacha…. Astalik bilan ayiqchani qo’limga oldim va sekingina uning qulog’iga dedim "Men ham seni sevaman…Va har doyim sevib kelganman…”
| 
