Nima qilarimni bilmasdan
o’sha damda televizor
qarshisida "lol”holatda
turar ekanman,Umuman
bunday holatdan gangib
qolgan edim..
‘Ufff,endi nima qilish
kerak..?Nimalar qilish
zarur..!?endi qulog’im
tinchidi deganda bunday
muommolar judayam
ortiqcha edi..Shoshib
honadan kiyimlarimni
yig’ishtirib,tashqariga
otildim..
Hali zamon "hit”lar kelib
qolishi tayin edi..
Hovli eshigini qarsillatib
ochgancha,tashqarida
turgan ho’jayinning
mashinasi eshigiga
yopishdim..
Eshik qulflangan
ekan..Yerda yotgan tosh
bilan.bor zarbni oynakka
yo’naltirgan edim…
Mashina signal bergancha
oynasi sinib ketdi..Qo’limni
singan oyna ishiga tiqib
eshikni ochdim..
Mashina ro’li ostidagi
simlar orqali mashinani o’t
oldirish unchalik qiyin
bo’lmadi..
Mashina gaz pedalini bor
kuchim bilan bosgancha
bu joydan yo’qoldim..
Men uchun qochqinlik
yana boshlandi deb
o’ylagancha katta yo’ldan
yelib borar ekanman..
Ortimdan militsiya
mashinasi quvayotganini
payqadim..U serenasini
yoqqancha men tomonga
intilar edi..Men tomonga
qarab farasini yoqib
o’chirib to’xtashim
kerakligini bildirmoqchi
bo’lar edi..Men esa ro’lga
mahkam yopishgancha
olg’a intilar edim..
Shu ko’yi militsiya
mashinasi bilan rosa
quvlashmachoq o’ynar
edim..
Biroz quvlashganimizdan
so’ng mashinalar soni
uchtaga yetdi..Endi qochib
ketishim amri maholga
aylana boshladi..
Bir ikki marotaba ro’lni
biror narsaga urib
yuborsam hammasi
tugaydi degan fikr
miyamga keldiyu,ammo
nachora jon shirin
ekan,unday qila
olmadim..Aynan shu
lahzalarda men,boshini
olgan insonlar ham
shunday holatga
tushganini …Ularning ham
joni shu kabi ilojsizlikdan
azob chekkanini butun
tanam bilan his etar
edim…
Yo’l kesik buriladigan
joyga yetib keldik..
Ben ro’l chambaragini
yo’nalish bo’ylab burishga
harakat qila boshladim…
Afsuski men mingan
mashina tepalikdan pastga
qarab,quray boshladi..Bir
ikki marotaba gaz
bosishim ham foyda
bermadi..Orqa taraf ancha
pastga ilinib qolgan
ekan..Mashina bilan
birgalikda pastga qarab
quladim…
Mashina uzra bir lahzga
vaznsizlik holat
bo’ldiyu….Paaaaaaqq…!!
Ko’z oldimni oppoq tuman
qoplab oldi…
Men havoda ilkis yengil
suzayotganimni his
etdim..Ko’z oldimda esa
bolaligimdan boshlab to
shu bugunga qadar qilgan
ishlarim gavdalana
boshladi…
Qandaydir uzun yo’l
ko’rinar edi..U yo’l
yorug’lik bilan chunon
bezalgan edi-ki,ta’riflay
olmayman..
Men o’sha yo’l bo’ylab
olg’a bora
boshladim.,ammo yo’l
yarmiga yetganimdan
so’ng yurib ketayotgan
yo’lim,qandaysir qora
rangli ko’prikka
aylanib,ko’prik ostida
olovli daryo oqa
boshladi..Ortimdan esa
menga notanish bo’lgan
mahluqlar uvvos solib
qichqirgancha quva
ketdi..Men qochmoqchi
bo’lib harakat
qilardim..lekin oyoqlarim
nimagadir o’zimga
bo’ysunmas,qancha olg’a
qadam
tashlarsam..Qadamlarim
meni haligi mahluqlar
changaliga qarab tortar
edi..
Ko’ksimda birdan og’riq
paydo bo’ldi..
Men ko’zimni og’ri
yumdim..Ko’zimni
ochganimda esa tepamda
oq haltli bir doctor turar
edi..
-Og’ayni,seni garchi kerak
bo’lmasang ham hayotga
qaytardim..Rahmat dema
faqat..Chunki sen
yashashga ham
arzimaydigan odamsan..!!
U boshini sarak sarak
qilgancha to’mbochka
ustidan qanaqadir
dorilarni olib,meni
tomirimga yo’naltira
boshladi…
Men hushimni yo’qota
boshladim…
Ertasi kuni o’zimni ancha
tetik his qildim..Kravatga
qo’lim kishanlanib
qo’yilgan edi..Shu
sababdan men umuman
harakatlardan mustasno
holatda shiftga qarab
yotar edim…
‘Tamom..Endi so’d
qilishadi..Ey Yaratgan
egam..Senga shu kunga
qadar iltijo qilmadim..Eng
ohirgi murojatim esa o’sha
bahti qaro bo’lgan
bolaligimda edi..O’shanda
men hech qanday yordam
ham olganim yo’q…Meni
doim notug’ri yo’llar o’ziga
chorladi..Hatto tuqqan
onam ham biror marta
mendan ko’ngil so’ragan
emas..Meni qalbimdagi
vahshiylik hissi bugun
mana ko’rib
turaningdek,mana shu
stolga meni mixladi..Endi
men jahannamda
yonishimni
bilaman..Umidim
ham ,senga aytadigan
iltijolarim ham yo’q endi
menda..Faqat tezroq meni
jonimni olishingni
so’rayman…”
Hayol bilan bo’lib,xonaga
kirib kelgan formali
odamni payqamabman
ham..
-Xaaaa.yotibsanmi..?U
sovuqqina men bilan
salomlarishib,tmbochka
oldidagi stolni o’ziga
shasht bilan tortib o’tirdi…
Men unga qarab alik
olmadim…U hechqisi yo’q
degandek miyg’ida kulib
so’z boshladi..
-Endi hech qanday narsani
yashirishga hojat yo’q
Sodiq Mavlonov…
Hammasini aytmasang
ham ,seni o’rtog’ing aytib
berdi..U aytgan joylarni
tekshirib ko’rib,hammasini
haqiqatligini biz bildik..
Sen o’zingni oqlashga
urtinma hatto..Seni aniq
boradigan joying bor
endi…dedi
Men yuzimni burib oldim..
-NImaga endi yuzingni
yashirasan..Biz seni asl
basharangni bilamiz-ku..U
xoxolab kuldi..
Va chiqib ketayotib bir
gapni qistirib qo’ydi…
-Tovbangni qil..!!Zora
shunisi qabul bo’lsa…
Eshikni yopib chiqib ketdi…
Honaga hamshira qiz kirib
meni qon bosimimni
o’lchay boshladi..
Men unga qarab
qo’yib,o’zimga o’zim
gapirdim..
-Har kim,qilganiga yarasha
oladi..Demak men ham
javob berishim kerak…
Hamshira qiz esa meni
nima diyayotganimga
tushunmasadan menga
angrayib qarab qoldi…
Men og’ir uff tortgancha
qo’limni qisdim..
Oradan 2 hafata giz etib
o’tib ketdi..
Men kasalhondan
chiqadigan vaqt kelgan
edi..
Meni ikkita militsiya
hodimi qo’ltiqlagancha
kasalxonadan olib chiqib
ketdi…
Meni qo’limni qayirib
qamoqhona darvozasidan
ichkariga qarab olib
kerishar ekan ,orqadan
ularning kamandirini gapi
eshitildi..
-Bu
manqurtni,’Ajoyib”kameramizga
kuzatib qo’yinglar..ZOra
o’sha yerda dardiga davo
topsa..
Meni ichkariga sudrab olib
kirib ketishdi..
Men panjaralar orasidan
yurib borar
ekanman..Panjara ortida
meni kuztib turgan,aynan
menga o’hshash toifadagi
olamon..meni olqishlar
bilan qarshi oldi..Meni
havfli retsidivislar
saqlanadigan zonaaga olib
ketishayotgan edi…
Men yerga qaragancha
ketar
ekanman..Qamoqhona
devorlariga mening barcha
unut bo’lgan jirkanch
hislarim muhranib
qolganga o’shardi go’yo…
Davomi bor...
Aladdin8525 biza muxlisladan xafa bo'lmeng ko'p ko'p xikoyala yozvuring kutib qolamiz.shunchaki xikoyalariz xammani qiziqtirib qo'ydi.qaytanga siz quvoning.
Qoil.e davomi tezro yozila jaa cho'zvordingla davomi chiqishini.ilgari xar kun 2ta qism chiqardi.xozir bo'sa 2-3 kun diganda zo'rg'a bitta qism chiqvotdi.
DAXSHAT
