Bugun birinchi qor yog`di. U
juda xursand. Qorni juda yaxshi
ko`radi. Shu sabab bugun dam
olish kuni bo`lsada ko`chaga
otlandi. Xiyobon bo`ylab ketib
borardi, qor tinmay yog`ar gox
katta gox kichkina, go`yoki
yerga tushishga ulgurmay
qoladiganday shoshib tez-tez
yog`ardi. Shunda u oyoq
tovushlarini eshitdi, sekin ortiga
o`girildi ortida qor kabi oq palto
oq shapka kiyib olgan qizni
ko`rdi-yu yuragida nimadir "jiz"
etdi... Qiz esa o`zi bilan o`zi
ovora, qor parchalarini tutib
olmoqchi bo`lardi- xursand
kulimsirab, qorga tikilib birdan
mayus tortib qoldi. Yigit uni
yoniga borib salom berdi. Qiz alik
oldi. Keyin yo`lida ketayotib
to`satdan yigitga qor otib qoldi.
Yigit xayron. Ular shu tariqa
tanishishdi. Xar kuni 2 xafta shu
xiyobonda uchrashib turishdi,
bir biri xaqida ismidan boshqa
xech nimani bilishmasdiyu lekin
ular bir biriga to`ymasdi, suxbat
qurib charchashmasdi...
Yigit: Men sizni yaxshi ko`raman
QIZ: Yog`e. (uyalibgina) men xam
U ikkisi bir biriga ko`ngil
qo`yishgandi. Sevishardi. Qiz
juda quvnoq qiz edi. Ular yangi
yildan bir kun oldin
uchrashishga kelishib
xayrlashishdi, Yangi yilga bir kun
qolgandi. Yigit xiyobonni
aylangisi keldi. Xiyobonga bordi.
Xammayoq oppoq qor. Uzoqda
yigit qiz qorbo`ron o`ynashar.
Dunyoni keragi yo`q edi ularga.
Yigit maxbubasini esladi. Ertaaga
qo`lini so`rayman ko`ngliga
tugib qo`ydi u. Bir maxal
daraxtlar orqasidan tanish ovoz
eshtildi.
Yigit: Men sizni sevaman...
QIZ: Men xam
Yigit tirnoqlarigacha muzlab
ketdi... Yo`q u emas derdi ichki
ovoz. Lekin axir bu qadrli ovozku
derdi yana bir ichki ovoz... Yigit
ko`rdi o`z ko`zlari bilan o`sha
bevafono ko`rdi... U
yugurgancha xiyobonni tark
etdi. Shu shu u qorni yomon
ko`radi, o`sha xiyobonag esa
sira bormaydi...