 ORADAN 2 OY O'TDI ...
Jahongirning uyiga muthish
xabar yetib keldi. 2 kun oldin Jahongirni o'ldirib ketishgani
haqidagi bayonot va uning
kiyimlari solingan sumkani
uyidagilarga berishdi. Ichki ishlar
bo'limining aniqlashicha, 2006-yil
17-fevral kuni kechqurun, soat
22:40 lar chamasi, Jahongir biroz
mast holda ko'chada ketayotib,
ko'cha boshida turgan to'rt-
beshta bezori bollarga
to'qnashib ketadi. Bundan jahli
chiqgan ko'chadagi bollar,
Jahongirni so'kib, yo'liga to'g'ri
yurishini aytishadi. Jahongir
avvaliga indamay, yana yo'lida
davom etadi. Ammo, bezorilardan
biri, yonidagilarga Jahongirni
qattiq haqoratli so'zlar bilan (Bu
alkashni qaranglar. He sani
o'sha ...) gapirib, ustidan kuladi.
Bu so'zlarni ko'tarishga g'ururi
yo'l qo'ymagan Jahongir, ortiga
qaytadi va haqoratlab turgan
bolani ura ketadi. Natijada,
qolgan bezorilar Jahongirni
do'pposlay ketishadi. Jahongir,
vahshiyona kaltaklanishiga
qaramay, Shahnoza bilan birga
o'tkazgan baxtli kunlarini eslab,
hayolidan birma-bir o'tkazadi.
Unga hatto og'riq ham
sezilmasdi. Shu payt,
bezorilarning qaysi biridir,
cho'ntagidan pichoq chiqarib,
Jahongirni ko'ksiga, uch bor
sanchadi. Asta-sekinlik bilan,
Jahongir yerga tiz cho'kadi va bir
zumda asvalt yer, qonga
belanadi. Bezorilar esa, bu holni
ko'rib qochishga oshiqishadi.
Afsuski, Jahongirni o'sha onda
joni uziladi ... Jahongirning
ta'ziyasidan so'ng, militsiyachilar
Jahongirning ota-onasidan
bayonot olishdi. Jahongirni ota-
onasi, o'g'lini bundan oldin
ichmasligini, faqatgina sevgan
qizidan ayrilganidan so'ng,
gohida ichadigan bo'lib
qolganini ta'kidlashdi. Militsiya
hodimlari, bezorilar qo'lga
olinganini va ularga jazo
tayinlanganini ma'lum qilishdi.
Ta'ziya bildirish uchun, butun
mahalladagilar hamdard
bo'lishdi. Ota-onaga, farzandidan
ayrilish naqadar azob ekanini
barchamiz bilamiz. Sho'rlik
mushtipar ona, farzandini
sog'inib, har kuni o'g'lining
xonasiga kiradi va rasmlariga
tikilgancha, o'ksib-o'ksib
yig'laydi. Xuddi o'g'li Jahongir,
eshikdan kirib keladigandek,
eshikga termulib turadi ... Oradan
uch oy o'tdi. Kunlarning birida,
Jahongirning onasi, o'g'lini
xonasini changlarini olayotib,
shkaf oldidan, bir yozuvli qog'oz
topib oldi. Nimaligiga qiziqib
ochib ko'rdi va yozilgan
matnlarni o'qib, yig'lab yubordi.
Unda, Jahongir tirik chog'ida
nimalarnidir izohlagandi.
Jahongirni onasi darhol ko'chaga
chiqib taksi to'htatdi va
Shahnozani uyiga yetib keldi.
Shahnoza eshikni ochib, uyiga
taklif qildi ... Ammo, ichkariga
kirmay Jahongirni onasi so'z
boshladi:
- Bilasanmi, har kun uyim
eshigiga qarab, o'g'limni xuddi
ishdan keladiganday kutib
o'tiraman. Kelmasligini bilsamda,
eshikga termulib o'tiraman.
Qisman telbaga aylanib qoldim.
Buni naqadar azobligini
bilasanmi ? O'g'limni hatto
a'zasiga ham kelmading.
Shunchalik ham bag'ring
toshmi ? Axir sen ham ayol-ku !
Jahongirni ne umidlar bilan katta
qildim. Shu yil yozda
uylantirmoqchi edik. Lekin ...
Ishdan kelganida, sen haqingda
gapirardi. "Keliniz juda ham
yaxshi qiz, bugun birga aylandik,
sizga salom aytdi" deb. Sen esa
nima qilding Shahnoza ?
O'g'limni ming azoblarga solib,
tashlab ketding. Bu ham
yetmaganday, uni mendan
ayirding ...
- Oyijon, meni kechiring ...
- Jim !!! Oyi dema meni !
- Kechiring, bunaqa bo'lishini
xohlamagandim ...
- Kechiring ??? Alloh kechirsin
seni !
Jahongirni onasi boshqa so'z
demay, qo'lidagi qog'ozni
Shahnozaga tutqazib, ko'zida
yosh bilan uyga qaytdi. Davomi bor....killer
|