Дедим:
— Хар бир мавжудот муҳтож бўлган нарса недур?
Деди:
— Меҳр.
Дедим:
—Кўздан хам ўткиррок нарсачи?
Деди:
— Инсонларнинг «қалб кўзлари».
Дедим:
—Инсон ким эрур?
Деди:
— Умри давомида инсонни тушунишга ҳаракат килиб ўтадиган онгли мавжудот.
Дедим:
—Хаёт нима?
Деди:
— Кишиларнинг бутун амаллари битилган, хоҳласа-хоҳламаса, ҳар куни бир варағи йиртиб олинадиган умр дафтари.
Дедим:
— Қалб амри нима?
Деди:
- Дилдан отилиб чиққан садо
Дедим:
—Нимани баҳолаб бўлмайди?
Деди:
— Эзгу амални, камтарликни, садоқатни...
Дедим:
—Эзгу амал нима?
Деди:
— Қалб, тафаккур ва вужуд муштараклигида амалга оширилган ҳаракат.
Дедим:
—Инсондан нима қолади?
Деди:
— Ўчмасиз... агар у инсондек бўлса.
Дедим:
—Ор нима, номус нима?
Деди:
—Инсондаги эт ила тирноқ каби ажралмас олий фазилатлар.
Дедим:
—Дунё нима?
Деди:
—
Қувса қочадиган, қочса қувадиган, ҳеч қачон етиб бўлмайдиган, ҳеч қачон
тўйиб бўлмайдиган, ҳеч қачон дўстлик қилмайдиган бевафо ёр.
Дедим:
—Меҳр-оқибат нима?
Деди:
— Инсонни инсон даражасида ушлаб тургувчи улуғ фазилат.
Дедим:
—Севги нима?
Деди:
— Бировга бериб бўлмайдиган, пулга топилмайдиган, факат дил амрига қулоқ соладиган нодир туйғу.
Дедим:
— Инсонга ҳамиша камлик қиладиган ҳислатлар нималар?
Деди:
— Улар учта: билим, одоб, фаҳму фаросат.
Дедим:
—Уларга эришиш йўллари қандай?
Деди:
—
Билимга киши ўз меҳнати орқали етишади, одобга — билим, ота-она ва
устозлар кўмагида эришилади. Фаҳм-фаросат фақатгина ато этилади!
Дедим:
— Нимани ўргатиб ва ўрганиб бўлмайди?
Деди:
— Соддадилликни ...
Дедим:
— Кишилар ботинан бир-бирлари билан нимада фаркланади?
Деди:
— Уч нарсада: дилда, тилда, амалда.
Дедим:
- Зоҳиран-чи?
Деди:
—Беш нарсада: ёш, нақл, вазн, бўй ва жинсда.
Деди:
— Биринчисига фаришта мисол гўдак ётқизилса, иккинчисига бутун гуноҳу савобларга тўла амаллар эгаси ётқизилади...
Дедим:
—Ўхшашлиги-чи?
Деди:
— Иккисига ҳам ётқизилган ўша жонзот ҳеч бир қийинчиликсиз сигади....
Дедим:
—Сабр нима, каноат нима?
Деди:
—
Сабр — бу киши бошига гам-ташвиш тушгандаги чидам; қаноат — борига ҳам,
йўгига ҳам ҳамиша шукр қилувчи инсондаги ботиний фазилат.
Дедим:
— Дўстларга нимани тиласам энг катта яхшилик тилаган бўламан
Деди:
— Соғлиқ, Садоқат ва Тамасизликни!
Дедим:
—Тинчлик нима?
Деди:
— Муайян бир жамоанинг фикр-маслаклари, орзу-истаклари муштарак бўлган осойишталик даври.
Дедим:
— Инсон бошка яратиклардан нимаси билан фаркланади?
Деди:
— Икки нарсада: акл-тафаккури ҳамда очкўзлиги билан.
Дедим:
—Хотин ким?
Деди:
— Хонадоннинг маликаси: яхши бўлса — ҳаётинг жаннати, ёмон бўлса... ҳаётинг дўзахи.
Дедим:
—Қўшни ким?
Деди:
- Хурсандчилигингда ҳамроҳ, ёмон кунларингда ҳассакаш бўлгувчи инсон... Агарда у мунофиқ бўлса, ҳаётдаги хавфли душманинг...
Дедим:
—Садокат нима?
Деди:
— Ҳеч бир нарсага тенглаштириб бўлмайдиган, ҳеч нарса билан алмашиб бўлмайдиган инсоний бурч, туйгу.
Дедим:
— Кишига нима бир умр тинчлик бермайди?
Деди:
— Орзулари... Армонлари!
Дедим:
—Дунёда инсон учун энг кўркинчли нарса нима?
Деди:
— Халқ нафратига учраб, виждон азобида қолиш!
Дедим:
—Ким кучли, бир кишими ёки юз киши?
Деди:
— Бир киши... агарки, унда ўша юз кишининг фаҳм-фаросати ва шижоати мужассам бўлса...
Дедим:
— Қандай юмушнинг охири хайрли бўлмайди?
Деди:
— Ҳар қандай ишнинг бошини тутмасдан туриб, ёмон ният қилинса
Дедим:
— Инсон умридаги «ямоқ»лар нималар?
Деди:
- Унинг қалб жароҳатлари ...
Дедим:
— Қачон инсонлар ўртасида ўзаро тотувлик, иноқлик юзага келади?
Деди:
— Қачонки, уларнинг айтган сўзлари қалбларида ҳам уйғунликни пайдо қилса...
Дедим:
— Кўпчиликда мавжуд бўлган нуқсон нима?
Деди:
— Ўзининг ақллилигини бошқаларга кўрсатишга интилиш...
Дедим:
—Ақлли ким?
Деди:
— Борлиқнинг гўзаллигини кўрк билган ва уни қадрлай олган...
Дедим:
— Ким юксак?
Деди:
— Ўзини ер каби хокисор тутган киши.
Дедим:
— Инсонлар бир умр интиладиган, бироқ ҳаммага хам насиб килавермайдиган неъмат нима?
Деди:
— Қалб осойишталиги...
Дедим:
— Дунёни нима ларзага солади?
Деди:
— Мурғак қалбнинг изтироби, мазлумнинг чеккан ноласи...
Дедим:
- Ким донишманд?
Деди:
— Ўз айбини кўра билган ва уни тан олган киши.
Дедим:
— Буюклар ҳаётидан нима олинади?
Деди:
- Ибрат олинади, унга амал қилинади.
Дедим:
—Нодонлар ҳаётидан-чи?
Деди:
— Сабоқ олинади, ундан хулоса чиқарилади.
Дедим:
—Қандай гапнинг шов-шуви катта?
Деди:
— Секин, шивирлаб айтилган гапнинг
Дедим:
— Шодликнинг ибтидоси нима?
Деди:
- Ғам.
Дедим:
— Рамнинг интиҳоси-чи?
Деди:
— Шодлик.
Дедим:
—Бундаги мантик нимадан иборат?
Деди:
— Шодлик йўк жойга гам ўрнашади, гамнинг ўрнини эса, вақт ўтиб шодлик эгаллайди...
Дедим:
— Дунёда ҳеч кандай бойлик ёки пул билан сотиб олиб бўлмайдиган «инсоний сармоя»нинг номи нима?
Деди:
— Жудаям оддий: инсонлар қалбига йўл топа билиш...
Дедим:
— Аксарилу ривотлар йўл кўйиган хато нима?
Деди:
— Вақтдан унумли ва мақсадли фойдалана билмаслик...
Дедим:
—Вакт нима?
Деди:
— Бўюк инсонлар ўчун ҳамиша етишмайдиган, аксарият учун кўпинча бой бериладиган имконият...
Дедим:
— Мард кишининг хислатлари нималарда синалади?
Деди:
— Асосан уч нарсада: кечиримлилик, масъулиятни ўзига олиш ва сўзида тура билишда...
Дедим:
— Инсонлар ҳаётида кўпинча эҳтиёж сезадиган хислатлар нималар?
Деди:
— Асосан уч нарса: теран фикр, ҳисни жиловлаш, қаноат...
Дедим:
—Тамадан хам кучли нарсани айт
Деди:
— Тама йўлидаги тамагирлик!..
Дедим:
— Дунёда нимани топиш мушкулу нимани йўкотиш осон? Деди:
—
Яхши ном қозониш жуда мушкул, уни йўқотиш осон. Зотан, обрў мисқоллаб
топилади, билъакс инсоннинг бир арзимаган ножўя ҳаракати сабаб, ушбу
яхши ном бир онда чилпарчин бўлиши мумкин...
Дедим:
— Хар бир киши учун бу ҳаётда бажарилиши мушкул бўлган вазифалар нималар?
Деди:
—
Айтган сўзига ўзи тўлиқ амал қилиши; ўзганинг омонатини у ишонганидек
сақлай билиши; дўстлашган кишисининг ҳам бахтли, ҳам огир кунларида
бирдек ёнида туриши; ўзига раво кўрмаган нарсани бировларга ҳам раво
кўрмаслик...
Дедим:
—Нимани кечириб бўлмайди?
Деди:
— Хиёнатни, хиёнатни ва яна хиёнатни.
Дедим:
—Булар нималар?
Деди:
— Ватанга хиёнатни, элига хиёнатни, зласига (ўзига) хиёнатни.