Yoshi katta xitoylik ayolning ikki ko‘zachasi bor edi. U ko‘zachalarni tayoqning ikki uchiga osib olib, tayoqni yelkasiga qo’yib, suv tashirdi.

Ko‘zachalardan birida yoriq bo‘lib, ikkinchisi bus-butun edi. Shu sababli ham ikkinchi ko‘zachaga to‘ldirilgan suv to‘liq manzilga olib borilardi. Uyga yetib kelgunga qadar esa yoriq ko‘zachadagi suv yarimlab qolardi.

Ayol shu zaylda ikki yil bir yarim ko‘za suvni uyiga tashidi. Bundan butun ko‘zacha doimo faxrlanar edi. Yoriq ko‘zacha esa ishni to‘liq bajara olmasligidan uyalar va foydali ish koeffisiyenti sherigining yarmiga teng ekanligidan afsuslanardi.

Oradan ikki yil o‘tgach, yoriq ko‘za o‘zining muvaffaqiyatsizligi haqida ayolga so‘z qotdi: "Mendagi yoriq sababli uyga yetib kelguncha suvning yarimlab qolayotganligi meni juda uyaltirmoqda.”

Donishmand ayol esa jilmayib: "Sen yo‘lning sen tarafingda ungan gullarga e’tibor berdingmi? U gullar narigi ko‘za tomonda yo‘q. Buning sababi oddiy, men sening kamchiligingni oldindan bilaman. Shu sababli yo‘lga, sen tomonga gul urug‘larini sepib qo‘yganman. Yo‘l davomida esa sen ularni sug‘orib kelasan. Ikki yildan beri butun yo‘lning shunday go‘zal bo‘lishiga va bu gullar yordamida uyimizni fayzli bo‘lishiga sen sababchisan. Hammaning ham o‘ziga yarasha kamchiligi bor. Bu yoriq va kamchiliklar bizni birgalikda yashashga majbur qiladi. Shu orqali hayotimiz go‘zal va qiziqarli bo‘ladi”,–deb javob berdi.

Hayotda har kimsaning kamchiligidan ko‘ra yaxshi sifatlarini ko‘ra olish ham fazilat hisoblanadi.

Kamchiliklaridan yoki muvaffaqiyatsizligidan kuyinib yurgan do‘stlarimizga esa o‘z yo‘llarida ungan gullarga qarashni va ularning go‘zalliklari hamda hidlaridan bir marta bo’lsa-da, bahra olishini tavsiya qilamiz.
Mahmudjon YUSUFJANOV