- Ok, mom! Man kettim ishga. See you later!
- Hop qizim, eson omon borib kelgin. Kechga qolib ketmagin, bilasan-a, dadangni jaxllari yomon! - deya uning onasi Dildoraga uqtirmoqchi bo'ldi.

Dildora uydan yugurib chiqib, mashinasiga o'tirib ishxonasi tomon yo'l oldi. Ishxonasiga yetishiga 2 daqiqa qolganida u svetofor oldida to'xtab turarkan, bir qizga ko'zi tushib qoldi. Yuziga juda issiq ko'rindi-yu, ammo qancha eslashga harakat qilmasin, eslolmadi.

Dildora ishxonasiga yetib kelgach, ishxonasidagi biri yugurib yurgan, biri telefonda gaplashayotgan, biri qog'ozlarni titish bilan ovvora bo'lgan hamkasblarini ko'rib, ensasi qotib ketdi. "Shu ishxonayam jonga tegib ketdida" degan gap hayolidan o'tdiyu, shu zahoti unga qarshi bo'lgan "Ey, Dildor, optimist bo'senchi" o'y bilan, hech kimga e'tibor bermay, to'g'ri ish stoliga borib o'tirdi. Kompyuterini yoqib, anchadan beri tekshirmagan elektron pochtasini ochib qaradi. Xatlarni ko'pligini ko'rib jaxli chiqdiyu, ammo qadrdon dugonasi, sinfdoshidan kelgan xatni ko'rib shodlandi. U xatni o'qiganda esa, shodligi cheksiz bo'ldi:

"Salom Dildor! Qalesan dugonajon? Sanga zo'r gapim bor. Esindami o'qishda grantga topshirdim digandim? Bilasanmi nima? Hudo hohlasa 2 haftadan keyin birga g'iybatlashib o'tirgan bo'lamiz dugonajon! Judayam xursand bo'b ketvomman Dildor. Lekin nimagadur ketgim kemayapti, ko'ynim g'ash... Birinchi marta bunaqa uzoq safarga chiqvotganimga bo'sa kerede... Mayli Dildor, man ketishim kere. Javob yozvor.